Şu hemen yukarıdaki haberin başlığı aslında güzel bir özeti son transfer hikayesinin. Beşiktaş'ın Mehmet Topuz sevdasını hepimiz biliyorduk da aslında, meğersem Mehmet de boş değilmiş bize karşı. Elektrik alıyormuş. Tabi bazı kesimlere göre bu imkansız bir şey, eğer gerçekten böyle olsaymış, neden Mehmet Topuz Kayserispor'da oynarken, ben Kayserisporlu'yum demişmiş. Ya da neden transfer görüşmeleri süresince ben Beşiktaşlı'yım dememişmiş. Şimdi aslında bu gereksiz polemiğe girmek istemezdim ancak geçerken uğrayayım dedim, hangi mantıkla bir futbolcunun başka bir takımda oynarken gönlünde yatan takımı açıklaması bekleniyor ya da transfer süreci devam ederken, ortada kalmak gibi bir gerçek hemen yanıbaşındayken profesyonel bir oyuncunun, neden futbolcu kendini güvende hissedene kadar hangi takımı tuttuğu açıklanması isteniyor anlamak mümkün değil. Öte yandan zaten kimi tuttuğu önemli olmadığı gibi, nerede oynamak istediğini söylemesi neden itibar görmez, bilinmez. Tek bir seçenek var aslında, o da Türkiye'nin en kurumsal! kulübü Fenerbahçe Cumhuriyetine! bir futbolcunun gelmek istememesi, sarı lacivert gönüllülerinin dengesini bozmuş anlaşılan. Şimdi en baştan başlayalım. Beşiktaş Topuz'u istiyor. Hem de yaklaşık son 3 transfer döneminde ciddi ciddi ilgileniyor kendisiyle. Yani işin ucunda bir nispet, rakibimiz almasın biz alalım diye yapılmış bir transfer hamlesi yok. Bugüne kadar futbolcusunu bir koyun gibi gördüğünden, SATMAYACAĞIZ şeklinde pankart bile yapan Kayserispor cenahı, bu sene, Topuz'un sözleşmesinin son senesine girildiğinden, SATACAĞIZ diye bas bas bağırdı. E ne oldu, neticede Topuz da İstanbul'a transfer görüşmeleri için geldi ve aşağıdaki haberde de görüldüğü üzere, Fenerbahçe'li yöneticilerle görüştüğü, hatta anlaştığı dahi yazıldı, çizildi. Demek ki neymiş, Fenerbahçe de on gündür etik dışı, hatta Türkiye'nin bir milyon civarındaki internet spor hukukçusuna göre fifa kurallarına aykırı şekilde, Topuz'la görüşmüş ve anlaşmaya çalışmış. Ancak ne hikmettir ki bunu başaramamış. Neden ne hikmettir? Çünkü Fenerbahçe'nin tavan yıllık ücreti 4 milyon euro iken, yıllık bazda ücretler Beşiktaş'a göre çok yüksekken, Topuz'un menajeri yıllık 1.6 milyon euro gibi düşük bir ücrete Topuz'un Beşiktaş'la prensip anlaşmasına vardığını söylüyor. Dikkatinizi çekerim, prensip anlaşması... Ortada bir imza gibi birşey söz konusu değil ki, bu açıklama medyada yansımasına rağmen, hemen akşamında da Kayserispor ile Fenerbahçe bonservis konusnda nasıl bir anlaşma yaptıklarını söylemeden dahi, işin bittiğini, koyun Topuz'un verildiğini söylüyorlar.

Muhtemel 11'ler havada uçuşur, "Tello'yu nasıl bekte oynatırsın" diye bazı arkadaşlarımız birbirini yerken, başka bir konuya parmak basmak, kulüp üzerinde biraz olsun etkimiz olabiliyorsa faydalı bir konuda kullanmak istedim. Öncelikle konu hakkındaki bazı rakamlarla başlayalım, Ntvspor'daki Şampiyonluk Öyküsü galerisi'ndeki fotoğraflarda yaptığım incelemeye göre Beşiktaş'ımız 4 formayı 34 lig maçında şu şekilde paylaştırmış: Beyaz forma: 22 maç (son 2'si siyah şortla, geri kalan 20'si beyaz şortla) Siyah-gri enine çizgili forma: 9 maç Siyah-beyaz enine çizgili forma: 2 maç Çubuklu forma : -sıkı durun- 1 maç (o da 1. hafta Antalya maçı) Sanırım teknik adam da forma seçiminde etkili oluyor, çubuklu ve enine çizgili formaların kullanıldığı 3 maç da Sağlam döneminde. Denizli'nin gelişinden itibaren beyaz forma 1., siyah-gri forma 2. forma olarak kabul edilmiş. Peki, ne demişiz formaların sunulduğu gün: "enine çizgili forma da gayet güzel, ama kullanışlı değil, onun giyileceği herhangi bir ortamda çubuklu forma da giyilebilir" (bkz: http://sozluk.sourtimes.org/show.asp?id=13794802) Şimdi, iki tane forma birbirine bu kadar yakın olunca, birbirleri için alternatif olmuyor, bu nedenle toplam 4 forma yapmanın hiçbir anlamı kalmıyor. Gelelim, gelecek sezonla ilgili taleplere: 1 - Bu seneki formalar arası tutarlılık çok ama çok başarılıydı, bir önceki sezondaki beyaz forma ile siyah formanın birbiriyle alakasızlığıyla kıyaslayınca. Yeni sezondaki formaların da tek bir elden çıkmış gibi durması, olmazsa olmaz. 2 - Türkiye Kupası'nı kazandığımız son iki sezondan sonra formamızda ay-yıldızlı broşu taşıma hakkı elde ettiğimiz halde taşımadık. Bu sene göstere göstere taşımalıyız. 3 - 4 forma çok fazla, 3 olması yeterlidir. 4 - Bu 3 forma, benim fikrime göre beyaz, çubuklu ve kırmızı olmalıdır. İlla ki siyah bir formamız da olsun deniyorsa 4. forma olarak bu eklenebilir. 5 - Beyaz forma, mecbur kalınmadıkça siyah şort ve beyaz çoraplarla kullanılmalıdır. Son söz: "Adidas iddiası Beşiktaş’ın gelecek sene forma sponsoru olarak Adidas firmasıyla görüşmelere başladığı ve Umbro’nun yerine formaları Adidas’ın yapacağı öne sürüldü. Fenerbahçe ile Galatasaray’ın da spor malzemelerini üreten Adidas’ın, şampiyonluğa ulaşan Beşiktaş’la da anlaşma yapmak için kolları sıvadığı kaydedildi." http://fanatik.ekolay.net/fanatik/Be%C5%9Fikta%C5%9F-Taraftara-m%C3%BCjde_3_HDetail_33_135158.htm Hep böyle oluyor, tam Puma formunu buluyor, Umbro'ya geçiyoruz; Reebok oldu diyoruz, Puma'ya geçiliyor. Adidas'a geçilip de Fenerbahçe ve Galatasaray ile bir örnek formalardan görmek istemesem de, Adidas'ın da geçmişte yaptığı unutulmaz formaları da aklımda tutuyor ve bir yandan da Adidas'a dönsek iyi olur diyorum ne bileyim...

PSG maçında giydiğimiz forma (yukarıdaki), sağ ve sol omzunda 3'er geniş parçanın olduğu forma unutulur mu??

Artık her transfere temkinli yaklaşmak lazım; fakat Ntvspor'un haberine göre Aydın Karabulut ile takas olunacakmış. Tabii Aydın Ankaraspor'a gider mi, gitmezse Beşiktaş'a "En sorunlu transfer halleden kulüp" Oscar'ı verilir mi, orasını bilemem. Orhan Şam, El Saka, Abdurrahman falan derken Erhan'ı almışız, hayırlı olsun. Söylenilene göre kendisi ile 3 yıllık sözleşme imzalanmış. Bu da Jessie'nin "Topuz sağ bek mi oynayacak?" endişesini giderici bir hamle olmuş olsun. Erhan Güven kimdir? 183 cm boyunda, 75 kilo ağırlığında olan Erhan, 2003-04 ve 2007-08 sezonları arasında Gençlerbirliği'nde oynamış, geçen sene Ankaraspor'a transfer olmuştur. 34 lig maçının 33'ünde forma giymiştir. Kendisi 2005 yılında "Geniş Tabanlı Milli Takım" olarak adlandırılan A2 milli takımına çağrılmıştır. Edit: Bu mesaj kendini birkaç gün içinde imha edebilir, bu satırların sahibi hiçbir mesuliyet kabul etmez.

Futbolda bir 10 numara fenomeni var. Bunu kolay kolay yıkmak mümkün görünmüyor. Her takım bir şekilde bir forvet arkası yaratıcı orta saha futbolcusu ihtiyacı hissediyor. Futbolseverler olarak çoğumuz zaten hastasıyız. Aman topu güzel önüne alsın, spektaküler çalım atsın, albatros vuruşuyla gol atsın diye bekliyoruz. Bekliyoruz beklemesine ama ben artık bu bekleme işinden sıkılmaya başladım. Mücadele eden takım iş yapıyor. Mücadele eden orta saha ne olursa olsun başarının bir ucunu yakalıyor. Ben artık Delgado'ya, Ricardinho'ya veya bir başka 10 numaralı futbolcuya bel bağlamaktan yoruldum. Paşalar gelip en yüksek ücretleri alıp en gözde futbolcular olacaklar, ondan sonra bizde bekleyeceğiz ki, asist yapsınlar, kilit çözsünler, gol atsınlarda Beşiktaş yol alsın. Aslında böyle futbolcular piyasada var, hepte oldu, Galatasaray'ın Hagi'si vardı, Fenerbahçe'nin Alex'i, bizim demeyeyim türk futbolununda bir Sergen'i vardı. Ama bunun yanında bu tip oyuncu yakalamak için verilen milyonlar, sonra gelen hüsranlar, heba olan yıllarda var. Demem o ki atıyorum Lincoln örneğindeki gibi, adam gelip yarım sezon şahane işler yapıp sonra bir anda ortadan toz olup yok ailem yok sakatlığım bin tane dertle çıkmasın karşımıza. Delgado gibi bütün sezon iyi futbol oynasın diye beklemeyelim artık. Aman aman değil Ernst kadar futbolun fundamentalini bilen, hücum yetenekleri belki biraz daha fazla olan bir oyuncuyu bulup koyalım, sağına Mehmet Topuzu aldık, soluna Tello'yu, ileride Batuhan, Holosko, Nobre üçlüsünden 2 sini yerleştir al sana mücadele eden 4-4-2. Böyle makina gibi oynayan takım istiyorum. Hiçte 10 numara özlemi çekmiyorum artık galiba. Birde bi Nuri Şahin vardı, İsmail Air hala getirmedi mi onu bu sezon?

Bugün herkes de çok iyi biliyor ki, iyi oynayan bir futbolcudan bahsederken, "futbol zekâsı çok yüksek" tarzı tabirler kullanmak gerekiyor. Niye öyle bahsediyor ve Peki nedir bu "futbol zekâsı"?

Az önce radyoda çaldılar. Kazım Kanat katıldığı bir programda, programın diğer konuğu Yeşim Salkım'dan bu şarkıyı söylemesini rica etmişti. Kazım abi ve eşinin şarkısıymış bu. İlk çıktığı vakitler güzel sükse yapmıştı parça. Ama kısa süre sonra adını şimdi hatırlayamadığım bir Fransız sanatçının bestesinden "esinlenildiği" anlaşıldı. Sonra fazla üzerinde durulmadı zaten. Türk Pop Müziği sanatçılarının sadece sekiz nota olmasından şikayet ettikleri yıllardı. Neyse efendim, ben sizi Kazım Kanat ve değerli eşinin şarkılarıyla baş başa bırakayım.

Detaylar daha sonra...

maraton.com.tr yazarı Emre Utkucan’ın kaleminden al sana Altın 11: ALTIN 11 Rüştü (Beşiktaş) Gökhan Gönül (Fenerbahçe) Eren (Kayserispor) Bilica (Sivasspor) Hakan Balta (Galatasaray) Holosko (Beşiktaş) Selçuk (Fenerbahçe) İbrahim Dağaşan (Sivasspor) Tello (Beşiktaş) Baros (Galatasaray) Taner Gülleri (Kocaelispor) Tek bir şey söyleyeceğim bununla ilgili... Tanrı kimseyi böyle rezil durumlara düşürmesin...

BEFAM çok duyulan, az bilinen bir Beşiktaş projesi. Kısaltılmamış hali Beşiktaş Futbolcu Araştırma ve Uygulama Merkezleri. Geçen yazın sonlarına doğru kapatıldığı söylentileri dahi çıktı ancak net bir bilgiye ulaşmak mümkün değil ne yazık ki. Resmi siteye bakıldığında varlığı devam ediyor olarak kabul edilmeli, en azından Psikolog Arzu Alkan'ın görevi EĞİTİM GRUPLARI ve BEFAM Sorumlusu olarak geçiyor halen.

Gelir gelmez söylediği ilk şey, sene sonunda şampiyonun isminin Beşiktaş olacağıydı. Kimse bunun dile kolay bir iddia olduğunu söyleyemez zira son yıllarda Beşiktaş'ın şampiyon olacağını net şekilde, üstüne basa basa söyleyen bırakın futbolcu, teknik adam, yönetici; taraftar dahi yoktu. En fazla iyi niyetli temennilerin, nasipse oluruz diyebilen bir anlayışın sonu, Beşiktaş'ın büyüklüğünün hala farkında olan bir isimle geldi. Geldiğinde verdiği şampiyonluk sözünü, ligin ilk yarısı bittiğinde takımı altıncı olmasına rağmen yineledi. Tıpkı yıllar önce 3-0'lık Neuchatel Xamax maçının rövanşında, maç ne olur diyenlere iddialı bir şekilde 5-0 olur dediği gibi, bu sefer de iddialı bir şekilde 26. haftayı bekleyin dedi ve o zaman başardığını, şimdi de başardı. Çünkü onun uzmanlık alanı hedef koyma, hedefe inandırma ve koyduğu hedef doğrultusunda da kendisinin etrafında kenetlenen bir kadro kurmaktı.

Hakem İlker Meral: 15 senedir eczacılık yapıyorum ve köylerden gelen 10 yıllık bir müşterim var. 60-65 yaşlarında bir büyüğüm. Yönettiğim Beşiktaş maçının ardından eczaneye gelip "Ben senin kaç yıllık müşterinim?" diye sordu. "10 yıllık müşterimsin" dedim. "Arkadaş, Sivok'u niye attın? Bu adam sana ne yaptı da attın? Bir daha ne dükkânına geleceğim ne de ilaç alacağım" dedi. O anda şaka yaptığını düşünmüştüm. Ama o maçı yöneteli neredeyse 3 ay oldu, bir daha eczaneme uğramadı.

Bu sene bir sürü maça gittim. Hepsinde de fotoğraf makinem yanımdaydı ve bir sürü fotoğraf çektim. Her seferinde gelip burada paylaşmayı düşündüm ama hiç yapamadım. Çünkü çektiğim fotoğrafları aktarmaktan acizim. Bu kadar basit. Neyse, artık Cumartesi çektiğim fotoğraflardan sonra dayanamadım. birkaç örneğini burada, daha fazlasını da şurada görebilirsiniz: http://www.flickr.com/photos/riobranco/sets/72157619071069485/ Bu vesileyle duble şampiyonluğumuzu kutlarım.

Webkartalları'ndan bir arkadaş değinmiş, benim de ilgimi çekti bu menajerlik şirketi.... Bilin bakalım portföylerinde hangi oyuncular var? Link Cassio Lincoln Fernando Meira Fabian Ernst Michael Fink Tesadüf mü sizce? Hadi canım. Fink'i de Denizli beğenmişti değil mi? Geçen hafta attığım postları hatırlıyor musunuz? Ne kadar benzer değil mi? Evet Denizli Fink'i beğenmiş ama Rogon'un 20 oyunculuk portföyünden beğenmiş... Biz de Frankfurt'un vasat oyuncusuyla ne alakamız var diyorduk aydınlanmış olduk...

Çeşitli medya kuruluşlarının verdiği haberlere göre Da Silva Bobo 6,5 Milyon Euro karşılığında Olympiakos'la anlaşmış durumda. Kayserispor'un Mehmet Topuz için istediği para da o civarlarda. Görünen o ki, Beşiktaş kulübü Bobo'dan gelen parayla Mehmet Topuz transferini gerçekleştirmeyi planlıyor. Sizce bu doğru bir transfer hamlesi olur mu?

Sizden Gelenler köşesi bir yayıncılık klişesidir. Özellikle şiir alanında felaket çalışmalara rastlamamıza yol açması nedeniyle kimseye pek sempatik gelmediğini biliyorum ancak konu fotoğraf olunca güzel kareler yakalamak için bir fırsat doğuruyor. İşte yukarıdaki ilk fotoğraf, sağolsun sitemizin yorulmak bilmeyen okurlarından what makes you think i'm not a superhero'nun şampiyonluk kutlamalarında yakaladığı güzel bir enstantane. "Söylemiştik, yakarız gezegeni" iddiasını doğrular nitelikte.

Yukarıdaki tabloda, bu sene ligde kimin kaç dakika oynadığı ve kaç gol attıkları yazılı. Sıralama ise, aldıkları toplam süreye göre düzenlenmiş. En çok sahada 90 dakika kalan bile, sadece 28 maç kalmış ki, bir futbolcunun bile 30 maçın üzerine çıkamaması enteresan. Zaten en çok oynayan futbolcuların arasında bu senenin müzmin sakatları Rüştü ve İbrahim Toraman'ın olması hem enteresan hem de fedakarlık bakımından da anlamlı. 32 kere sahaya çıkan Tello'nun ise sadece 13 kere 90 dakika sahada kalabilmesi de, kendisinin maç kondisyonu açısından ne denli yeterli olduğunu ortaya koyuyor. Gol dağılımları ise, olabilecek en homojen şekilde gerçekleşmiş. Forvette oynayan isimler, Bobo (11), Holosko (10), Nobre (10) gol, forvet arkası oynayan isimler de Tello (6), Delgado (6), yarım sezonluk Yusuf da (3) gol atmayı başarmış. Yani neredeyse hepsi aynı sayıya ulaşmış. Ha bir de son olarak gol sayısına ekleme yapalım, bu da Turkcell Super Lig ile alakalı. Son üç senenin şampiyonları, sırasıyla Fenerbahçe-Galatasaray ve Beşiktaş, 2 gol ortalamasını dahi bulamamışlar. Bu sene en çok gol atan takımlar, Beşiktaş ve Fenerbahçe sadece 60 gol atabilmişler..

Şirketimiz profesyonel futbolcularından Mert Nobre ile aşağıdaki şartlarda 3 yıllık (2011-2012 sezon sonuna kadar) sözleşme imzalanmıştır. Sözleşme bedeli olarak oyuncuya 2009-2010 sezonu için bir defaya mahsus olarak 1.000.000.-Euro ve 10 eşit taksitte ödenmek üzere 1.400.000.-Euro 2010-2011 sezonu için bir defaya mahsus olarak 750.000.-Euro ve 10 eşit taksitte ödenmek üzere 1.400.000.-Euro 2011-2012 sezonu için ise bir defaya mahsus olarak 750.000.-Euro ve 10 eşit taksitte ödenmek üzere 1.400.000.- Euro ödenecektir. --- Fabian Ernst : 3.000.000 Euro Bonservis - Yıllık 2.200.000 Euro Maaş Matias Delgado: 12.000.000 USD Bonservis - Yıllık 2.100.000 Euro Maaş Edouard Cisse: 1.500.000 Maaş Rüştü Reçber: 1.500.000 Maaş Cassio Lincoln: 2.500.000 Maaş Roberto Carlos: 4.500.000 Maaş Guiza : 3.500.000 Maaş Emre Belözoğlu: 4.500.000 Euro Bonservis - 3.500.000 Maaş Alex : 3.400.000 Euro Maaş

Tutmayın küçük enişteyi, sezon değerlendirmesi yapacak.. Bizim çevremizde, hani şu sözlüktür, sonrasında ekşibeşiktaş, ayrıca kendi çevremde, en koyu Mustafa Denizli muhaliflerinden biriydim. Hatta ekşisözlük'te maç başlıklarına entri girmeyi bıraktım derecesinde. Elbette ki özür borcum vardır kendisine, ama gönlümü rahatlatan şeyler de yok değil. Artık susuyorum dediğim dönem Beşiktaş'ın kötü gittiği ve kötü gitme sinyallerine devam ettiği dönemdi. Sonuçlar gelince dönüp arkamı gitmedim. Keza en fazla cırcır ettiğim maç 5-2 kazandığımız Kocaeli maçıydı, sonuca bakıp konuşmuyordum. Asıl olansa, en son 'bu takım hiç ümit vermiyor, bu takım asla iyi top oynamayacak, ama bu takım gider şampiyon olursa, o zaman da derim ki 'o yüzden ben burda kendi halinde cırlayan biriyken, o adamsa Mustafa Denizli, o yüzden bu takımın başına getiriyorlar'.. demiştim. Kişisel kısmı geçebilmeyi becerirsem konuya gireyim; sezonun başında, hatta geçen sene de Beşiktaş derli toplu futbol oynuyordu. Ertuğrul belli ki fazlaca futbol izleyen, okuyan, futbolun doğruları dediğimiz mantığı sahaya koymak için uğraşan bir adam oldu hep. Ama şu sezonun ikinci yarısında gördüğümüz 'şey' Ertuğrul'un takımında hiç olmadı; ihtiras, zafere yürüme ihtirası. Bu ihtiras, tekmeye kafa sokma klişesindeki ihtiras değil. Aklını-mantığını koruyarak, ama yeri geldiği zaman, o futbolun doğrularını takım halinde ezip geçerek sonuca ulaşma ihtirası. Büyük takımların sahip olması gereken, şampiyonluklara götüren şey. Bunun içinde sürekli hücum oynayan bir takımın oyuncularının tüm sezona isyan edip 'katenaçyo' oynayarak maçı kazanması da vardır. Bunu futbolcusuna aşılayabilmek, oynatabilmek büyük hoca meziyetidir. İşte kimilerinin bir kaç gün önceye kadar, Beşiktaş şansıyla şampiyon oldu demesinin nedeni. Oturalım tek tek bakalım şu maçlara; Kocaeli deplasmanından, içerideki Fenerbahçe-Galatasaray maçlarına, Ankaraspor maçından, Bursaspor maçına. Bu takım hala kötü oynuyor, ve hala hücum oynuyor gözüktüğü maçlarda da pozisyon bulamıyor. Ama benim sezonun ilk yarısında kabul etmediğim, maç kazanma ihtirası var bu adamlarda. Eğer galibiyet için gerekliyse; tüm yükü Ernst'in sırtına vuruyorlar, tüm övgüleri ona bırakıyorlar. Veya Bursaspor maçında 2 dakika boyunca rakibin kendi arasında pas yapmasını izliyorlar, kim ne demiş umursamadan. Topu alınca da iştahla rakip kaleye gidip pozisyon bulabiliyorlar. Sezonu bitirdik, takım son 5 haftaya girerken dahi 'dönüştü'. Yusuf'u orta sahanın ortasından sola kaydırdık, Sivok stoper miydi - orta saha mı tam karar veremedik, Ekrem Dağ sağ bek mi, sol bek mi, sol açık mı.. Holosko sağ açık mıydı, öndeki 3lünün winger'ı mıydı, forvet miydi.. İbrahim Toraman sezonun kaç maçında sağ bek oynadı, kaç maç stoper.. Ve işin ilginci tüm bunları yaparken diziliş olarak sakil durmadı bu takım. Başa dönersek, iyi top oynadı mı, hayır. Peki şampiyonluğu haketti mi? Sonuna kadar. Bir hoca gelir ve ancak bu kadar şampiyonluğa gitmek için tüm futbolcularıyla beraber böyle bir 'kaos'a inanır. Belki bazen şampiyonluklar sadece böyle gelir. Uzun vadede ne mi olur, bence Denizli gitsin. Uzun vade diyorsak zaten, eğer ki kendisine de saygımız varsa gitsin. O uzun vadelerin adamı değil, kabul ettik artık. Benim istediğim tabi ki, oturmuş bir sistemi olan (caanım 4-3-3), iştahını o sistemi yönetmede kullanan ve oyun anlayışı değişse bile saha içindeki görüntüsü ve hücum varyasyonları değişmeyen bir takım. Saha içinde kaos oluştursa bile düzenden beslenen, düzeni kaosla sağlayan bir takım. Bunu yapacak adam Denizli değil, o pragmatist. Ve şu şampiyonlukta teşekkür edilecek ilk adamsa, aylarca eleştirdiğim, benim hocam değil o dediğim, ve şimdi dahi gitmesini istediğim, Mustafa Denizli'dir. Teşekkürler hocam, eline-aklına sağlık.

Şampiyonluklar taraftar için inanılmaz eğlenceli hadiseler. Bir yılın yorgunluğunu, acı-tatlı anılarını geride bırakıp başarınızı kutluyorsunuz. Hele maçları tek tek gözünüzün önüne getirince... Taraftar yönünde hiç bir soru işareti yok. Şampiyonluğun anlamı belli. Ancak görevi "yönetmek" olan kişilere gelince şampiyonluğun başka anlamları da olduğunu farkediyorsunuz. Yönetici dediğimiz kişinin, çoğu zaman atılan golde bile sükunetini koruyan, aklını duygularının önüne koyan bir profil çizme zarureti ortada. "Bırakın canım, adam da taraftar değil mi?" noktasından öte, sevinirken bile geleceğin stratejilerini oluşturmak onların görevi. Bu bir lütuf değil, bir zorunluluk. Beşiktaş çok güzel bir şekilde şampiyon oldu ve şampiyonluğunu da çok güzel bir şekilde kutladı. Beşiktaş bu yılın zirvesinde. Ama önemli nokta işte tam da burası. Beşiktaş, camia olarak bugün olabileceği en güçlü noktada. Yapmak istediklerini en rahat yapabileceği, elinin en güçlü olduğu dönem bu. Şampiyonluk neye vesile olsun sorusuna verilecek en güzel yanıt biraz da bu zaten. Beşiktaş kulübünün arkasına bu desteğini de alıp yeni atılımlar yapması... Bunlar neler olabilir? Bakın Revna Demirören'in televizyona yansıyan fotoğrafına... Basında bazı yazarlar bu konuyla ilgili yorumlarda da bulundular. Demirören'in başkan olarak severiz- sevmeyiz ama anne-baba-oğul olarak çizdikleri tablo, beni her hareketiyle rahatsız eden Demirören'e rağmen hiç rahatsız etmedi. Hatta topluma örnek oluşturması açısından çok da mutlu etti. Bir babanın, kızına sarılıp mutlulukla ağlaması, hele Beşiktaş başkanlığı yapan bir kişi söz konusu olduğunda, oldukça anlamlıdır. İşte Beşiktaş'ın tam da kullanması gereken resim budur. Beşiktaş'ın kadın ve çocuklarla ilgili stratejisi nedir? Beşiktaş, kadının sözünün erkek kadar yüksek tondan çıktığı bir kulüp olma yolunda hangi adımları atmaktadır? Beşiktaş, Anadolu kadınına en ufak bir el uzatsa, en ufak... Bunun Beşiktaş'a manevi dönüşü ne olur? Strateji denince forma satışını anlayan bir kitle oluştu günümüzde. Forma satışı, bu statejilerin içinde esamesi okunmayacak önemdedir. Önemli olan insanların üzerine formayı giydirmek değil, kalplerine Beşiktaş sevgisini aşılayabilmektir. Bunu da sadece şampiyon olarak başaramazsınız. Gider daha çok şampiyon olanı tutar. İşte bu noktada, Beşiktaş'ın Galatasaray ve Fenerbahçe'den kendisini ayıracak ve kendi yolunu ortaya koyacak stratejileri üretmesinin vakti gelmiştir. Beşiktaş, kendini başarı üzerinden tanımlayamaz. Çünkü diğer rakiplerine oranla başarılı değildir. Beşiktaş kendini apolitize edip bir kitle partisi gibi de davranamaz. O işte de, rakipleriyle arasında dağlar kadar fark vardır. Beşiktaş kendine bir söylem geliştirmeli, bir yola girip o yolda devam etmelidir. Bir Beşiktaş'lıyı, cumartesi akşamı sokaklarda Beşiktaş formasıyla dolaşan kadın ve çocuklar kadar ne mutlu edebilir? Hayatları boyunca aynı sokakta karşılaşmayacak insanları bir araya toplamış Beşiktaş değerleri, üzerine basa basa, altları çizile çizile belirginleştirilmelidir. Beşiktaş, rakipleri Fenerbahçe ve Galatasaray gibi çizgilerini silikleştirip daha fazla taraftar edinemez. Bir başka yol, bir başka söylem, bir başka strateji, tam da en güçlü olduğu dönemde ortaya konulmalıdır. Bunu da ortaya koyacak "yönetici" sıfatıyla oraya gönderdiklerimizdir. Yoksa şampiyon olmuşsun, olmamışsın... Kalplere inemedikten sonra ne anlamı olur ki.

Görüşlerine ne kadar katılmıyorsak, Beşiktaşlılığını da o kadar takdir ettik. Mücadeleni de, yaşama sarılışını da.

Beşiktaşımızın bu sezon atılan en güzel golünü konuşalım. Benim oyum Nobre'nin Kocaelispor'a attığı gole gidiyor. Jüri özel ödülü ise Tello'nun Antalyaspor'a salladığı füzeye gidiyor...

Önce İzmir, ardından Denizli finalleri ve bu finallerin neticesinde İnönü Stadı'nda çife kupalı şampiyonluk kutlamaları. Hepsi çok güzeldi. Geçtiğimiz iki yılda, ligde iki kere final maçına çıkıp kaybeden takımın taraftarları olarak, kötümserliği o denli meslek edinmemize rağmen, bu sezonun filmi mutlu sonla bitti. Artık derin bir nefes alabiliriz. Artık o 101. yıl travmasından, bizi şampiyon yapmazlar psikolojisinden çıkabilir, "kadrosunda sadece bir adet şampiyonluk görmüş futbolcuları var" burun kıvırmasıyla muhattap olmayabiliriz. Ve en önemlisi artık özgüvenimizi yeniden kazanabiliriz, hatta şu an kazanmış olmamız gerekiyor. Söylemek gerekirse Denizli'de 2-0 öndeyken bile hala rahat değildi içim. Sezon başından beri benim kadar "şampiyon olacağız bu sene" diyen var mıdır bilmem ama o skora rağmen hala inanamıyorsam şampiyonluğun geldiğine, demek ki 2004'den beri tüm o yaşananlar içimize işlemiş bir şekilde. Bu şampiyonluğun hikayesi gerçekten sıradışı. Ligin ilk yarısını altıncı sırada bitirmesine rağmen başardı bunu Beşiktaş. İlk yarı bittiğinde istatistikler, ilk yarıda ilk üçün dışına çıkanlardan şampiyon çıkmayacağını söylüyordu, daha sonra bu istatistik daha da gelişti, bilmem kaçıncı haftaya girerken lider olan takımlar, sene sonunda şampiyon oluyormuş illa ki vs vs... Tüm o ezberleri Beşiktaş bozdu ama Beşiktaş'tan önce, tabii ki Mustafa Denizli... İkinci yarı çıktığı 18 maçın 13'ünü kazanarak, Beşiktaş'ın büyük takım olduğunun her zaman altını çizerek, şampiyonluk demekten korkmayarak başardı bunu Mustafa Denizli. Şimdi sevinme vakti. Maçtan sonra "sakın sevinmeyin bu oyunla işimiz zor" diyenlerden değilim ki şampiyonluktan sonra "durun bu oyunla seneye başımıza gelmeyen kalmaz" diyeyim. İşte nihai hedef buydu zaten, her sene şampiyon olmak gibi bir şey mümkün değil elbet ama bu yaz bazı şeylerin değişmesi gerektiği de aşikar öte yandan. Sezon içerisinde 5-2 kazandığı Kocaelispor maçı, deplasmanda 3-0 kazandığı Gaziantepspor maçı, yine deplasmandaki 4-1'lik Ankaraspor maçı gibi farklı kazandığı maçları dahi rahat bir oyunla kazanamayan bir takım Beşiktaş. En önemlisi hala topa hükmeden, oyun insiyatifini kendi tarafında tutamayan bir takım. Beşiktaş altıncı olur, şampiyon olur önemli değil ama şu şampiyonluk stresinden hazır çıkmışken, artık büyük takım gibi oynama hedefi ilk sıraya alınmalıdır. Daha sonraki hedef yine gerçekçi bir şekilde Türkiye ligi şampiyonluğu ve mümkün olduğunca üst üste şampiyonlar ligine katılıp, maddi problemlerin giderilmesi olmalı. Avrupa ise ayrı hikaye; en büyük hedef tabii ki orası, ancak yine de kısa sürede olmayacak işler peşine düşüp, gelinen noktadan daha da geriye gitmemek için, Avrupa hedefi çok gerçekçi olarak ortaya konulmalı. Tüm bunlara değinmişken, şunun da altını çizmeden olmaz; 19 yıl sonra Beşiktaş'a çifte kupayı getiren Beşiktaş da bu Beşiktaş, hem de o kadar övdüğümüz 100. yıl kadrosu dahi yapamamış bunu. Ki bu kadro, o kadrodan çok daha genç. Bu sene kazanılan takımdaşlık, özgüven, başarı hazzını yaşamak gibi değerlerin üzerine bazı eksik, gedikler de giderilince seneye özlediğimiz Beşiktaş'ı görmemek için hiçbir neden yok. Sakın ola ki Mustafa Denizli'den bir sistem takımı yaratmasını beklediğimiz zannedilmesin, onun tarzı bu, sisteme değil isimlere, özel maç taktik/tavşanlarına güveniyor. Yeter ki gelecek sezon da konsantrasyonu aynı şekilde devam etsin, zaten teknik direktörlükteki en büyük meziyeti doğru transferler olduğu için gerisi çorap söküğü gibi gelir. Böylece de onun sayesinde başarı açlığı giderilerek, "Mustafa Denizli Sonrası"nın planları daha sağlam bir zeminde yapılır hale gelir ve bir sonraki teknik direktörün sistem takımını yaratması için gerekli kredi de sağlanmış olur.

Beşiktaş şampiyon oldu, şöyle bir dikkat ettim, maşallah herkesin dilinden bir anda bu sene ligin ne kadar temiz ne kadar namuslu geçtiği, Beşiktaş'ın şampiyonluğunda şaibenin nasıl olmadığı düşmez olmuş. Lan çocuk mu kandırıyorsunuz? Siz bizi hıyar mı sandınız? Bu sene Beşiktaş şampiyonluğu şaibesiz kazandı kazanmasına ama, bakın size bir tiyo vereyim ben, eğer sizin namus anlayışınız buysa, vah sizin ananıza, vah sizin bacınıza. Bu senede lig namuslu falan değildi. Bu senede ligde kimseye çıkmayan kartlar Beşiktaş'a cayır cayır çıktı, bu senede kimseye çalınmayacak düdükler Beşiktaş'a dürül dürül öttürüldü. Ha tek fark vardı, bu sene Beşiktaş alayına isyan hepsine gider dedi şampiyon oldu. Beşiktaş'ın şampiyonluğu sizin eyyamlarınızı temize çıkartmaz. Beşiktaş bu şampiyonluğu siz kendinizi aklayasınız diye almadı. Biz hiçbirşeyi kolay kolay unutmayız. Deniz Çoban'ından Selçuk Dereli'sine, sımsıkı Erman-Şansal'ından, Odyakmaz Mecnununa selam olsun.

Fotoğraf için Barış İzgördü'ye Teşekkür Ederiz.

Küme düşen Konyaspor, Kocaelispor ve de Hacettepe'nin bir ortak noktası var.

- Şampiyonluğun verdiği gazı sıvıya hemen dönüştürmemek lazımmış. Bütün kupa törenini akşamdan kalma izledik o yüzden. İleriki yıllar için kulağa küpe olsun. (Yazar burada takıma selam ediyor.)

Hentbol takımımız bir kupa daha kazandırdı Beşiktaşımıza...

Yok çok şanslıymış yok çok ballıymış, bırakın arkadaşım bunları unutmayın; "Şans hazırlıklı zihinden yanadır."