"Bir işin bir tane finali vardır, ama üç tane, dört tane, beş tane ayrı başlangıcı vardır. O başlangıçlardan bir tanesi bu. Yani söylemeye çalıştığımız, şu takımın birkaç tane kutlamaya ihtiyacı var, bu tip zaferlere ihtiyacı var, ondan sonra [Metin] hocanın da dediği gibi seviye atlayacak. Ama bu şu demek değil, yarın Balıkesir bana 5 tane atacak, onu söylemiyoruz. Süreci, periyodu anlatmaya çalışıyorum.

Ve, Mehmet Demirkol'u da tebrik ediyorum. Çok doğru, yani kitaba geçecek bir tanımlama yaptı az evvel. Bir antrenörün hedefinde dünyanın en pahalı, en zorlu ligi yoksa, o antrenör Beşiktaş'ta çalışmasın zaten. Bu çok iyi tercüme etti. (...) Oyuncu da oraya gitmek isteyecek. Oyuncu da orada olmak isteyecek, veya kulübünü oraya götürmek isteyecek. Bu Şampiyonlar Ligi arenasına, ya da UEFA'nın finaline şusuna busuna. Oralara götürmek isteyecek. Eğer bu varsa zaten seviye atlarsın. Yoksa domestik oyuncu, domestik antrenör -kafa olarak domestik diyorum, yerel, yani "lig bizim ekmeğimizdir, alalım." E sen alacaksın, öbür sene Fener, öbür sene Galatasaray alacak. Böyle dönecek. Böyle dönmesin, birisi göstersin kafayı artık. Bu iyidir.

(...) [Beşiktaş Liverpool'u yensin ama Eskişehir'i bir daha ömrü boyunca yenmesin esprisi üzerine] İkisini birden yensin dediğin ne zaman olur biliyor musun? O zaten süreç oraya doğru gider. Ama hemen olmaz bu. Biraz ondan olacak, biraz bundan olacak, daha bu takımın derbi galibiyeti yok, bir gün bir derbi alacak, o bir hava verecek, seviye, seviye, yüksek yüksek yüksek... Ondan sonra, stada da girdikten sonra hikâye değişir."

Önder Özen, 26 Şubat 2015, Beşiktaş - Liverpool maçı sonrası.