Mac oncesi dusunceleri...

- Bugun semtte mi icsem, evde sevdicekle mi icsem

- ugurlu tisort bu maca deger mi

- maca erken gitsem, fotograf mi ceksem

- evden cikar cikmaz bagirmaya baslamayayim, konu komsu manyak sanmasin

Telefon Konusmalarini...

- sakat var miymis bugun?

- elma'da bulusalim

- babalik'ta raki-balik yapalim

sonra...

- SENINLE BASLADI HAYAT, KARTALIM GOKLERE AC KANAT...

- SEN VARDIN HIC BIRISI YOKKEN...

- SAMPIYON OLACAGIZ BESIKTASIM BU SENE...

Dolmabahçe'de..

- BURASI BESIKTAS...

Stadda...

- KARASINA AKINA BESIKTASIN YOLUNA...

Donuste...

- BAZEN SEVINC, PASO KEDER, BESIKTASLI OLMAK YETER...

takımın kaptan rıza'nın önderliğinde sahaya ok gibi çıkmasını özledim...

Amigo Alen' in uzun saçlı halini özledim beyler. Vincent Vega' ya benziyordu.

yeni transferlerle ve a takımda ilk defa gördüğümüz gençlerle yaptığımız hazırlık maçlarını özledim!

ben de orhan ayhan'dan maç dinlemeyi, maçın aynısını evin salonunda tatbik ederken kristal vazoyu kırmayı özledim. daha sonrasında annemin kafamı kırmasını hiç özlemedim...

metin'i ali'yi her ne kadar kızsam da feyyaz'ı özledim. ian walsh 'u özledim.

tatharcım ben seni de özledim lan...

jokond'um bende seni :))

maça gitmeyi özledim. kombine fiyatları belli olsun da ne kadar bayılacağımızı bilelim artık yeterr.

go ahead eagles' ı özlemeyen var mı beyler? ülker çikolatalı gofret gibi takımdır.

-sezon başı fikstüre bakıp hangi maçlara gidebileceğimin planını yapmayı
-ortalama 10-12 saat süren otobüs yolculuklarını ve bu yolculuk sonrasında,yolculuk esnasında hissettiğim yorgunluğu hissetmeyişimi..
-bir cocuğun ilk bisikletine koşmasına benzetirim hep,otobüsten iner inmez semte yol almayı..
-ancak semte geldikten sonra annemi aramayı: 'anne ben geldim'
-maç öncesi telefon konuşmalarını,kadrolar oluşturmayı..
-sucuk ekmekle karın doyurmayı..
-kazanda eğlenip tanımadığım bi renktaşımla omuz omuza stada yürümeyi..
-merdivenlerden çıkınca o çimleri ilk gördüğümde her zaman hissettiğim heyecanın tekrarlanmasını..
-ısınmaya cıkan futbolculardan tribüne çağrılmayana üzülmeyi..
-başlama düdüğüyle birlikte ellerimi kaldırıp dua etmeyi..
-kazanmayı ama en cok da haksız bir şekilde kaybetmeyi ki en cok bu zamanlar Beşiktaşlı hissederim kendimi..
-maç sonuna doğru gündoğdu'yu,üzerimden eksilmesini itaatle,aşkla söylerken gülmeyi,işte biz diye başlarken desibeli ikiye üçe katlamayı..
-maç sonrası uçar adım hareme yetişme telaşını..
-kazandıysak huzurlu bir şekilde uyuyabilmeyi otobüste,kaybettiysek gözüme uyku girmemesini..
-kaybedince daha soğuk olur,mola sancılarını ve de cok daha yalnız,kimsesiz hissedersin böyle olunca,forman vardır üzerinde,mont filan da giymezsin,başın dik çıkarsın otobüsten,görsün istersin herkes 'işte biz kötü günde' hesabı..

hepsini cok özledim be..

takım sahaya çıkmadan önce tünelin önüne gelip kapalıya dönüp 'geliyorlar' diyen abiyi özledim. onun işaretiyle coşan, takımı karşılamak için heyecanlanan tribünleri özledim.
şimdi kanat adamlarına küfür etmek moda.

üzülmezi incemanı büyük bişşiktaşlı kahfeciyi kata go go goyu çarşısporu desibelleri ösledim :(

@8jk beyler adam orta 2 terk.

sıcaktan sıcaktan

ben en çok kapalıyı özledim.. ve kapalıya gidebilmeyi!! artık gücümüz yetmiyor kombine almaya.. kahpe kader! :(