Hatırladığım en eski Türkiye Kupası finalimiz 92-93 yılına ait. Şampiyonlukta kapıştığımız Galatasaray ile Türkiye Kupası'nda da final oynamış, Sami Yen'deki 1-0'lık mağlubiyetin rövanşında İnönü'de 2-0 mağlup duruma düşmüş, çok kasıp 2 gol atsak da yetirememiştik. 

Bir sonraki sezon Milne döneminin sonu olmuş, lige havlu atınca kupaya tutunmuştuk ki kupaya tutunma deyimi de dağarcığıma o zaman eklenmişti. 93-94'te çeyrek finalde Fenerbahçe, yarı finalde Trabzonspor ve nihayet finalde Galatasaray'ı geçip almıştık kupayı, sağından da solundan da bakılsa bana göre tarihin en hakedilmiş Türkiye Kupası'dır bu kupa. 

Toschack'ın ilk senesi, Scala dönemiyle beraber ligde gördüğüm en kötü finali yapıyorduk. O sezon yine "kupaya tutunmuş", Şifo'nun unutulmaz röveşatasıyla öne geçtiğimiz maçta Galatasaray'ı penaltılarda elemiştik. İnce detay, Fevzi Hagi'nin penaltısını çıkarmıştı. Ligi 6. kapattığımız sezonda gelen Türkiye Kupası belki de Toschack'ı bir sonraki sezona taşıdı.

5'ine şahit olduğum, 8 kez kazandığımız Türkiye Kupası bugün az daha anlamını kaybediyordu. Bütün anlamını Fenerbahçe'nin uzun yıllardır kazanamamış olmasından alan Türkiye Kupası'na Fenerbahçe, Hızır'la İlyas'ın kavuştuğu günde yine kavuşamadı. Kupanın anlamını sürdürmeye en az 1 sene daha edeceği bugün resmileşti. Ha keza Fenerbahçe bu sene ne CL ne UEFA kupasını kazanabildiğinden ötürü, iş bu 2 kupa da anlamlarına anlam katmaya devam ettiler.

Bu duruma, yalnıca Fenerbahçeliler'in, Fenerbahçe yönetimi ve camiasının narsistliği değildir sebep. Yıllardır Fenerbahçe hariç herhangi bir takım kupayı aldığında sevinen zihniyet, kupanın anlamının değişmesine, Fenerbahçe narsisizminden daha büyük sebeptir. İşim nedeniyle alakasız bir plazada aldım maç sonucunun haberini. Futbol topunu görseler bomba zannedecek, tribüne geldiğinde koltuk numarasını arayacak insanları bir neşedir aldı gitti. Anında birbirlerine "Kupayı gören son Fenerli" adı altında mağara adamlarının fotoğraflarını "forwardlamaya" başladılar. Artık tiksindiğim o fotoğrafı, aklı evvelin teki bana da forward etti, saatlerdir beklediğim datayı yollamayan adam önceliği o sanat eserine verdi. 

Kaç satır yazdım, halen "Büyük takımlar kazandıkları kupaları cilalayıp parlatırlar, küçük takımlar sattıkları formaları konuşurlar" demedik ki lafın aslı böyle de değildi sanırım. Bahsettiğim Fenerbahçe narsizizmi, birebir olarak Fenerbahçe düşmanlığından beslenmekte. Fenerbahçe düşmanlığının tapınağı olan Türkiye Kupası, yani Kupa 2, yani Avrupa'ya en kolay açılan kapı da bu bağnaz düşmanlığa araç olmakta. 5 kez kazandığımıza şahit olduğum, her kazandığımızda gerçek anlamda mutlu olduğum bu kupaya yapılan bu ayıp benim içime sinmemekte. Dahası; Ercan Saatçi tarzı güzide spor yazarlarının "Bu kupayı kıymetli kılan Fenerbahçe'nin yıllardır almamasıdır" benzeri cümleleri etmesinin amacı kupanın anlamını boşaltmak değil, Fenerbahçe düşmanlığını ve buna paralel popüleritesini artırmaktır.

3 sezon önce; Fenerbahçe'yi yarı finalde elemiş, benim gördüğüm en sönük finali Kayseri Erciyes'le oynayıp ite kaka kupayı almıştık. Yarı final 2. maçında Nobre'nin golünden sonra telefonumun susmamasını sağlayan arkadaşlarımın büyük çoğunluğu finali izlememişti. Oysa ki biz Fenerbahçe'yi, sadece ve sadece o kupayı alabilmek için elemiştik.

Başlığı görenler, büyük ihtimaller okuyacakları yazıyı bu bloga yakıştıramayacaklarını, kralından bir goygoyla karşılaşacaklarını düşünmüşlerdir. Hayalkırıklığına uğrattıysam affola; umarım gelecek seneye kupayı 9. kez alırız, onun haricinde Kupa 2'yle ilgili hiçbir temennim yok...

(Bir de cümlelerde düşüklük neyin varsa tekrar affola, gece 1'de çıkılan mesaiden sonra yazılmış bir yazıdır.)