Şu an kulaklıkta kulağıma Cahit Berkay'ın bağlamasından Hülya(Ayrılık) geliyor. Bilmiyorum başınıza geldi mi? Çok sevdiğiniz halde ayrılmak en doğrusu, ayrılmazsak biribirimize zarar veririz diye düşündünüz mü? Son bir haftadır çok karmaşık duygular içerisindeyim. Karmaşık duyguların net başladığı gün Kasımpaşa'ya yenildiğimiz gündü. Akşamı iple çekiyordum, hanıma da bira alıyorum gelirken çerez falan da alacam maçı izlerken içeriz dedim. Ben maç hazırlığı yaparken eşim elinde plastik bir nesneyle gelip "Sanırım ben bundan sonra içmesem iyi olacak" dedi. Sanırım o sevinci anlatmaya tarif yetmez. Yani ancak yaşadığım benzerlerinden örnek veririm. "Sergen attı şampiyonluk geldi" gibi (ki o sözü çoook sonra duydum tv'de), Beşiktaş Barçaladı'daki gibi, "kalplerimizin atışlarını karakartalımızın kanatlarına enerji olarak gönderdiğimiz" Chelsea maçı gibi. Hayatında üzüntüsünün sevincinin tarifini Beşiktaş'la yapan bir adam nasıl hissederse, baba olacak olma sevincimi de Beşiktaş'la karşılıyordum yani. Düşünün Kasımpaşa maçı bu atmosferle başladı. Beşiktaş'lı birinin eşi/sevgilisi olmak nasıl bir histir sorusunu eşlerimizin/sevgililerimizin cevaplayacağı bir postumuz vardı. 14 şubatta yayımlanacaktı. Sanırım o postu yayımlayamayacağımız için eşimin benim hakkımda yazdıklarını buraya yapıştracağım. Nasıl olsa şu anda bu post tamamen benim.