Güzel blogumuz Ekşi Beşiktaş’ı nasıl daha güzel yapabiliriz diye düşünürken, şunları yazalım, bunlarda olsun diye fikirler çıkarken, yahu benim bildiğim Beşiktaş tribünsüz olmaz dedim. Ben de tribünde dair bir şeyler yazayım, tezahüratları, pankartları, günahları ve sevaplarıyla, bildiğim, gördüğüm, hissettiğim kadarını burada paylaşayım istedim. İsim olarak da düşündüm taşındım, İnönü'de en çok sevdiğim tezahürat hangisi dedim, Gündoğdu diye cevap verdim, baktım kendi kendime konuşmaya başlamışım, yol yakınken durup Gündoğdu'da karar kıldım. Bu hafta genel bir giriş yapayım, İnönü’de oynanan maçlardan sonra maç içi tribün olaylarının neler olduğu, hangi tezahüratın nasıl göze çarptığı, deplasman maçları haftasında da tribüne ait, Beşiktaş taraftarına, kapalı tribününe ait belli bir konu hakkında yazabildiklerimi elimden geldiği kadar yazayım diyorum. Bahane değil belki ama iş güç dolayısıyla deplasman yapamıyorum, O yüzden o kadar idare edeceksiniz artık. Şimdi önce stadyumdan başlayalım. İnönü Stadını bilenler için söylüyorum (bkz: Trt Radyo) deniz tarafındaki kale arkası eski açık tribündür. Stadı bilmeyenler de burayı tek katlı, üzeri açık, ve bir kısmında deplasman taraftarının bulunduğu yer olarak tanıyabilirler. Rivayet odur ki, kapalı tribünden emekli olanlar burada hayatlarının sonuna kadar mutlu mesut yaşarlarmış. Ve içlendikleri zaman da arkalarına dönüp, o güzelim manzaraya karşı bir sigara yakar, “Ulan stadyumlara sigara yasağının gelmesi çok kötü oldu be" derlermiş. Stadyumun en ucuz biletleri bu tribüne aittir, ve müdavimleri tezahüratlara, coşkunun pik yaptığı anlarda katılırlar. Eski açık tribünün tam karşısında, yani diğer kalenin arkasında yeni açık tribünü bulunur. Stadyuma en son eklenen tribün olduğu için adı yeni açık. Bu tribünün üzeri 2004 yılının başında kapatıldı. Tabi kapatıldı biraz iddialı olur. Kapanmaktan çok üzerine rahat birşeyler aldı diyebiliriz. 3 katlı bu tribünün en alt katı adının hakkını verircesine açık, e zaten tribünün sağ ve solları da çatıdan faydalanamıyor. Aman canım zaten adı üstünde açık tribün. Ne o öyle çatı falan. Yeni açığın numaralıya yakın tarafının ikinci katında amigoluğunu Mustafa’nın yaptığı bir grup var. Arada ellerinde çekirdek sakin sakin oturan insanları ayağa kaldırıp moda sokuyorlar, Çarşı ile paslaşıyorlar, maçın hemen hemen tümünü tezahürat ile geçiriyorlar. Bir de korner atılırken rakip takım futbolcuları ile hoşbeş eden bir köşe var. Çok samimi çocuklar. Ne zaman bir Fenerli gitse hal hatır soruyorlar ordan. Ama bu grup dışında yeni açık izleyicisi de sakin bir kalabalık. Bir gün yolunuz düşerse, bu tribünün 3. katının en ön sırasında, tam kale arkasını hizalayıp bir maç seyredin derim. Ve eğer devre arasında tuvalete gitmeye niyetlenirseniz, tuvalet merdivenlerinde "herif yığını" nedir ne değildir tecrübe edeceksiniz. Televizyondan maç izlediğiniz zaman göremediğiniz tribün numaralı tribün. Çünkü çatı kameraları bu tribünün üzerinde. Zaten görülecek aman aman bir şey de yok. Basın tribünü, şeref tribünü, Vip tribün ve numaralı tribün koltukları bulunuyor. Düşünün normal numaralı tribün koltuklarında oturanlara fakir gözüyle bakılıyor burada o derece. Viskiler, purolar içilip geyşaların üzerinden suşi yenilen bir yer olarak tahmin ediyorum açıkçası. Net bir bilgim yok. Gidenler de bir şey söylemiyor. İyiydi miyiydi diye geçiştiriyorlar. Kesin var bi olayı. Bununla beraber, o sosyetik duruşlarının yanında, yönetimle ilgili protestolarda numaralı tribün perde arkasında her seferinde kapalının önüne geçmeyi başarıyor. Ha ihalesi kapalıya kalıyor orası ayrı. Ve efendim gelelim meşhur kapalımıza. Kapalı tribün Çarşı adıyla nam salmış taraftar grubunun ikametgah adresidir. Kapalı alt ve kapalı üst olarak iki ayrı kattan oluşur. Yeni açıktan farklı olarak burada katlar arasında istediğiniz gibi gezemezsiniz, zira biletleri ve fiyatları farklıdır. Üst kat alt kattan daha pahalıdır. Kapalı üst tribünün sağında ve solundaki locaların ortasında, iki direk arasında “kutu” diye tabir edilen bölüm tribünün kalbidir. Maç içerisinde büyük oranda tezahüratlara başlanılan, değiştirilen ve diğer tribünlere yön verilen yer burasıdır. Kutunun en ön sırasında amigonun –ki ceza alana kadar Alen’di- çıktığı set bulunur. Buranın en arka sırasına da “kafanın tavana değdiği yer” denir. Görürseniz nedenini anlarsınız. Kapalı alt tribünde bu sezon itibariyle biz Ekşi Beşiktaş yazarlarından Tribal Enfexion, Raul Gonzales, Jessie, Yuki the Zorba ve benim maç seyrettiğimiz tribün. Orta kısmında üst tarafın devamı olarak sürekli tezahürat eden cevval bir grup var. Sağa ve sola kaydıkça bu tezahürat yoğunluğu azalıyor. Tabi azalıyor dediysekte namını yedi düvele duyurmuş bir tribünden bahsediyoruz. Ha bu arada adı kapalı alt olan bu tribünün yarısı 2004 yılının yazında yapılan genişletme çalışmasının da etkisiyle yağmur esnasında hiç de kapalı olmuyor aklınızda bulunsun. Ama şunu da belirteyim; "üstüm açık kalmasın" diye yukarı sıralara kaçarsanız, üstüne bir de İbrahim Üzülmez kapalı altın en alt sırasından siz daha onu izlemeden futbolu bırakırsa, kaybeden siz olursunuz. Onun o en basit hamleyi yapamayıp, hayatta yapamaz dediğiniz şeyleri yapışına iki karış öteden şahit olmak bambaşka bir duygu. Hastasıyım deli İbo’nun. Neyse, tribünden bahsetmek için ilk yazıyı o her görüşümde hala bakakaldığım, otobüsle, dolmuşla, taksiyle bile geçerken gözlerimi ayıramadığım, güzelim, canım, cananım İnönü Stadyumu’na ayırdım. Ben İnönü’nün her maç doyasıya keyfini çıkartıyorum. Bunları da becerebildiğim kadar buradan sizlerle paylaşacağım. Bu yazının sonuna da şunu yakıştırdım “Beşiktaş’ım hayat sensin, dünyam sensin, her şey sensin…”