Arkadaş, bu son Fener maçından sonra anladım ki bizim baş düşmanımız bu melankoli. Delgado çok iyi çocuk diye bağrımıza basıyoruz, Baki Mercimek üçlü çektirdi diye baş tacı yapıyoruz adına şarkılar yazıyoruz, senelerdir bir milim ilerleyemeyen İbrahim Üzülmez'i Barcelona maçındaki çalımından dolayı hala deli ibo diye tribünlere çağırıyoruz. Arkadaşım biz manyak mıyız? Biz hasta mıyız? Bu melankolik ruh hali yer bitirir insanı. Delgado bugüne kadar ne oynamış, sol kanat oyuncusu İbrahim Üzülmez kaç tane doğru düzgün orta yapmış, Baki Mercimek eee...baki şey baki... hah buldum! baki bugüne kadar ne yapmış? (Adam baştan sona üretim hatası ne diyeyim) Bu adamlar maç başına dünyanın parasını almıyor mu? İşlerini hakkıyla yapmaları gerekmiyor mu? Ne zaman sahada oynayan adamı takdir etmeye başlayacağız? Ne zaman bu duygusallıktan kurtulacağız? Ben size söyleyeyim. Hiçbir zaman! Beşiktaş taraftarı yüz bin yıl geçse de bundan kurtulamaz. İçimize işlemiş bu insanlık, bu mahalli ruh. Çok zarar verse de, iyi ki işlemiş yine de. Son barikattan bayrak sallayanlara selam olsun...