Teknik direktörlerin ve sporcuların gidişleri, gelişlerinden daha önemli. Nasıl uğurlandıkları, başarılı olamadılarsa neden olamadıkları, gittikten sonra yaptıkları açıklamalar, neden başarısız olduklarının ifadeleri. Zira kulübe yeterince hakim olmuş oluyorlar, arada sözleşme de kalmayınca kendilerini rahatça ifade edebiliyorlar.

Bunu Türk teknik direktörlerden ve futbolculardan beklemek çok doğru değil. Çünkü onlar kulüpten ayrılmış bile olsalar, "yarın bir gün..." umuduyla yaşıyorlar veya kariyerleri açısından belli sorunlara parmak basmanın kendileri için sıkıntı yaratabileceğini düşünebiliyorlar.

Bugün taraftar açısından Beşiktaş'ın temel sorunu nettir. Oysa bunu televizyon ekranından ifade eden, edebilen kimse yok. Eski sporcularımız, efsanelerimiz, eski teknik direktörlerimiz lafları hep yuvarlamayı tercih ediyorlar. Giderken en çok konuşan teknik direktörümüz Ertuğrul Sağlam bile "kendi" kariyerini ve karakterini cilalamaktan başka bir şey söylemeden gitmişti.


Tamam da biz kendisinin karakter özelliklerini yorumluyor değildik ki. Kendisinin Beşiktaş teknik direktörü olmasında çok iyi insan olması veya olmaması öncelikli kriterler arasında değildi. Biz bekledik ki, kendi bu kadar adamken, adam olmayanların da isimlerini verseydi, yaşanan hadiseleri önümüze koyabilseydi... Sadece bir adamlık gösterisi, Beşiktaş'ın merak ettiği şey değildi. Lakin yukarıda da dediğim gibi, bu tip durumlar hayatını ve kariyerini Türkiye'de sürdürecek insanlar için kolay açıklamalar değil.

Oysa Bernd Schuster için durum böyle değildi. Zira giderken Beşiktaş kariyerini tamamen kapatmış şekilde gitti. Ayrıca, kendisini hep manyak, ağzına geldiğini söyleyen biri olarak tanıtmıştı. Basın mensuplarına, futbolculara, taraftara ve diğer birimlere verdiği ayarlarla nam salmıştı. Bunu eleştiriyor da değilim ama bu durumdan keyif alan bir çok taraftar mevcuttu.

Schuster bir gün sessiz sedasız topladı bavulunu. Tek söz söylemeden, vedalaşmadan bile, çekti gitti Türkiye'den... Gitmesinde değilim, başarısız oldu gitti. Mesele başarısız olup olmadığı değildi oysa ki, mesele neden başarısız olduğuydu...

Gittikten sonra Beşiktaş'la ilgili tek bir cümle kurmaya bile tenezzül etmedi. Şu yüzden başarısız oldum diyemedi. "Ben aslında başarılıydım..." demeye bile gerek duymadı. O konuşkan, o kendini ifade etmekten şartlar ne olursa olsun çekinmeyen, geri adım atmayan, Real Madrid teknik direktörüyken bile dobra dobra konuşan Schuster çekti gitti.

Bu çekip gidişin bir sebebi olmalı. Bu çekip gidişin ardında bizim bilmediğimiz şeyler olmalı. Schuster Türkiye'de başarısız oldu ise, şu çekip gidişi nedeniyle başarısız...

Jean Tigana'yı hatırlar mısınız? Sizin nefret ettiğiniz, kulübü karıştırıyorlar, başkanın dışarıdan maşalığını yapıyorlar dediğiniz adamların suratına "İşte Beşiktaş sizin gibiler yüzünden bu halde!" diye bağırıp gitmişti, Beşiktaş kulübünde yapmadığı basın toplantısında...


"Başkanın babasıyla da konuştum..." sözünü ilk ve tek ondan duymuştuk. Oysa biz başkanın babasının kulüp işleriyle ilgilendiğini bilmezdik. Tigana çakmıştı o fişeği... Anlayan anlamıştı. İşte o yüzden teknik direktörlüğü umurumda değildi, bugün gelse sırtımda taşırdım...

Keşke Schuster de çıksa konuşsa. Takımın ve camianın durumunu fısıldasa bizlere. Dışardan göremediğimiz, anlam veremediğimiz şeylere açıklık getirse. Mesela Quaresma'yı anlatsa... Ondan gerçekten "büyük yıldız" diye mi bahsediyor? Durduk yere Ernst'i neden kesmeye başladığını anlatsa mesela... Bugüne ışık tutmaz mı?

Sorsak sayın Schuster'e son 1 senede Ernst'in her kesildiğinde aşağıya, her kadroya alındığında yukarı ivmelenmemizin nedenini. 2011'i bitirdiğimiz şu günlerde neden Ernst ve Hilbert'in 76. defa keşfedildiklerini...

Bugün "Schuster'e haksızlık edildi..." denince hep sessizce çekip gidişi geliyor aklıma. "İşte o yüzden!" diyorum, işte o yüzden başarısızdı ya. İşte o yüzden gitmeliydi....

Yoksa bu yönetimle başarılı olunamayacağını ben bilmiyor muydum sanki?