"Aşksa: Sağır da olsa dile döner seslenir... Düşse: Eni sonu suya düşer ıslanır... Aşktan öte başka hangi tohum yeşerir Hangi dal sügün verir ezildiği yerinden? (...Dolunaydı...Dağlaın bulutlandığı, toprağın yoncalandığı aydı...Öpsem, yaralanır sandığım çiçekler kadar körpeydi bahar...Bir yanım sazınca külhan, yağız, civan, atmaca; bir yanım nazınca uslu, suskun,ıssız,utangaç, savrulup savrulup sokaklara söylediğim şarkılar süsüydü ömrümüzün, yitince bulunmaz zenginliğimiz... Ne güzel günlerdi ah, ne güzeldin gençliğim; gönlümü tarih düşüp ömrümce yol gözledim, yazık ki sen beklemedin...) İki derde yenik düştüm ne çare: biri aşk biri düşten düşe sızım sızım yüreğim... Taşa çaldım derdimi, taş çatladı kıvrım kıvrım kök verdim; güle sardım kendimi, gül kurudu derdim azdı yürüdü... İnsan ki hasreti kadar: belki bin sevda bin ayrılık fakat bir aşk bir intihar bir ömre ancak sığar." Şiir: Nihat Behram (İnsan ki Hasreti Kadar)