Madida abi, Bundan iki hafta önce bir iş toplantısının orta yerinde aklıma düştün. Düştün ve ben kendimden utandım. Seni unuttuğum için ve hatırlamak zorunda kaldığım için utandım. Bir çocuk gibi hoyratça İnönü çimlerinde yaptığın o umarsız koşulardan sonra, topu her ayağına aldığında yüreğimizi avcumuza bıraktıktan sonra ne oldu da ben seni unutabilme gafletini gösterebildim. Sen ki Ferdinand'dan sonra İstanbul'a düşen bir ay parçasıydın. Çelimsiz bedenine merdiven koyup yükseldiğin o kocaman yürekle her sağdan atak yaptığında, her açtığın ortada, her gol vuruşunda ismini haykıran ben seni nasıl unuttum? Yahu Madida abi sen unutulacak adam mıydın? ismin gibi fani bir hayatta, ani bir ölüme her an hazır ve nazır şekilde nefeslerimi tüketirken ben seni nasıl oldu da unuttum? 10 yaşındaki komşunun çocuğuna, Aysel ablanın şirinlik muskası yeğenine, liseye yeni başlamış Aytekin'e seni ben değil de kim anlatacak? Seni ben de unutursam Madida abi, bu çocuklara efsaneni kim yazacak? Kaç yıl önceydi ben bile unuttum. Anadolu'nun terkisinde bir lig maçıydı. O her zamanki çevikliğinle aldığın topu sürdün önüne ve başladın koşmaya. Yaklaşmışken son çizgiye bir anda durdun. Sen durdun, oyun durdu, hakemler durdu. Sağ kramponun altına aldıktan sonra topu taca attın. Ve garip bakışalr arasında geriye dönüp yürümeye başladın. Madida abi, sen çok enteresan bir adamdın. Hakemin, yan hakemin, taraftarın bile es geçtiği bir pozisyonda ofsaytta kaldığına inandın ve topu oracıkta bıraktın. Hayatta ofsayta kalmamak daha değerli geldi sana. Ve o gün bir kez daha omuzlarımıza Beşiktaşlılık denen yükü bıraktın. Madida abi, Sahi sen ne kadar sevimli bir adamdın. Hatırlatacak çok izi hançer gibi savurmuşken hatıralar çiftliğimize, biz hangi hasat mevsimine denk geldik de üstünden tırpanla geçtik? İnönü'nün cılız boğasını, kürksüz çitasını nasıl oldu da mazinin derin dehlizlerine demirledik? Madida abi, Sen bize ne büyük bir müjdeydin halbuki. Fenerbahçe'ye attığın o şahane golden sonra biz tribünlerden çorap reklamına uyarlayıp selamlarken seni, hiç mi bir yerde telif hakkını bırakmadık. Unuttum seni Madida abi, affola. Bari sen bizi unutma...