Eskişehir deplasmanı, fikstürümüzün en zor dönemeçlerinden biriydi. Bu akşamki zorlu deplasmanı 3 puanla kapattık, önümüzde puan kayıplarıyla bizi zirveye yaklaştıracak bir Galatasaray-Fenerbahçe derbisi var. Normal şartlar altında, sevinmemiz lazım. Var olan tabloya bakarak umutlanmamız lazım. Velakin kağıt üstündeki tablo gerçekle bağdaşmıyor. Herkeste bir karamsar hava var ve böyle olması da çok doğal. Çünkü takımın bu hücum gücüyle ve performansıyla geleceğe umutla bakmak için Pollyanna ile yatıp Peter Pan ile kalkmak lazım. Geri dörtlü ve onları besleyen orta sahaya baktığımızda aslında çok ciddi bir sorun yok. Her ne kadar bugün oynanan karşılaşmada rakibin en önemli iki hücum silahı Youla ve Ümit Karan sahada olmasa da savunmanın bütün noksanlıklarıyla birlikte geçer not aldığını söylemek gerekiyor. Eskişehir maçında Fink defansif açıdan Ernst'i neredeyse aratmadı. İbrahim Kaş ve İbrahim Toraman ilk defa yan yana oynamalarına rağmen ellerinden geleni yaptılar. Peki ya hücumcular? Gerçekten anlamak mümkün değil. Sezon başından beri gol atmak için ümit beslediğimiz ne kadar hücumcu varsa hepsi de vasatın altında, berbat oynuyor. Bobo, Nobre, Nihat, Holosko, Yusuf, Tello. Hepsi birden haftalardır kötü oynamayı nasıl başarıyorlar? Hadi Nihat'ta iki haftadır bir kıpırdanma var, Holosko tam düzelecekti sakatlandı diyelim. Tello'ya ne oluyor? Eskişehir maçında Beşiktaş'a geldiğinden beri en kötü Tello'yu izledik. Oyundan tamamen kopuk, kendisine atılan pasları bile fark etmeyecek kadar şuurunu kaybetmişti. Bobo ise apayrı bir mevzu. Adeta beni takımdan gönderin diye yalvarıyor. Ayağına gelen bütün topları eziyor, bugünkü maçta kaleye bir tane şut dahi atamadı. İyi de biz Bobo'nun oynadığı zamanları da gördük. Hani görmesek bu amatörü takıma kim getirdi diye isyan etmemek elde değil. Nobre ise klasik yedek travmasına girmiş gibi gözüküyor. Boş kaleye gol kaçırma konusunda rekordan rekora koşuyor hazretleri. Bir takımın bel bağladığı bütün hücumcular sıfır noktasına gelirse olacağı budur. Kaç haftadır Mustafa Denizli'ye kızıyorduk(haklı olarak hala kızıyoruz) ama bugün tablo çok net bir şekilde ortaya çıktı. Denizli, herkesi en uygun mevkide oynatsa da bu oyuncular bugün için bu performansın üstüne çıkacak gibi gözükmüyor. Çünkü takım içindeki ciddiyette, işine sahip çıkma noktasında ciddi sorunlar var. Hepimiz bir meslek sahibiyiz. Kimimiz o mesleği severek yapıyor kimimiz sevmeyerek. Siz hiç futbol oynamayı sevmediği halde futbolcu olan kaç kişi biliyorsunuz? Bu öyle bir meslek ki hem dünyanın parasını kazandırıyor hem de insana zevk alabileceği bir işi yapma imkanı veriyor. Benim ise öyle bir lüksüm yok. Geçimimi sağlamak için işimi yapmak zorundayım. İşimin hakkını vermek zorundayım. Veremediğim an işim biter zaten. Beşiktaş formasını sütüne geçiren bu oyuncuların büyük puntolarla bir kağıda "Bugün Beşiktaş İçin Ne yaptın" yazıp başuçlarına asmaları lazım. Her gün usanmadan bu soruyu kendilerine sormak zorundalar. Sormuyorlarsa da hesap sorulmalı. Hiçbir zaman para verip karşılığını bekleyen taraftar ruh haline girmedim ama ben haftamın en değerli tatil akşamını dünyanın parasını ödeyerek bu berbat futbolu izlemek için vermiyorum. İşine ciddiyetle sarılmayan, eli belinde sahada gezinen adamlara tahammül etmek için para ödemiyorum. Allah için doğru düzgün top oynayın, işinizin hakkını verin. Direkleri dövün, goller kaçırın, mağlup olun ama işinizin hakkını verin.