"haykır acını ey kartal başeğme haykır bir yol kavşağındasın ve ancak yaraların haykırışlarla onarılır bir yol kavşağındasın ve senin değişmek için çırpınıyor kaderin kuşan alnında biriken o kara terin sırtında şakırdayan kırbacı kopar soluk al ışıldat o mazlum kanatlarını bak korlaştı acıların kozalandı ey kartal parçala şu nankör suskunluğunu başkaldır artık sevginin ve öfkenin uğultusunu bağrına vura vura taşırken sana karşılık gözetmiyor o gencecik insanlar ne futbol babalarının tehdidi ne dişleri kıran şike, teşvik dalga dalga yayılan o rüzgarı durdurabilir bu direniş senin için ey kartal bu çığlık senin kollarında yıkılsın şu köhne dünya ve coşkuyla yeniden kurulsun diye çınlatıyor hayatı... bir yol kavşağındasın ve fakat mutlaka değişecek kaderin bunu bekliyor ıslak çimlerde top toplayan şu yoksul çocuk bunu bekliyor gövdeleri kurutulmuş taraftarlar bunu bekliyor şikenin oyduğu yürek bunu bekliyor açlık kuraklık ılık ılık akan kan bunun için en gençlerimizi marşlarla tanıştırdık kuşan kendini artık biraz da gövdeni yüreğinle kırbaçla ey kartal, haykır acını! bu kara tümörü dağıt!" orijinal şiir: nihat behramoğlu - haykır acını ey halk