Mustafa Denizli vecizelerinden biridir; "Maça nasıl başladığın değil, nasıl bitirdiğindir önemli olan" sözü. Geçtiğimiz günlerde bir istatistik yayınlandı. Bugün de yazılı basında kendine yer bulmuş bu konu. Beşiktaş'ta yedekten gelip gol atma başarısı gösteren tek oyuncusu Da Silva Bobo olmuş. Elbette bir oyuncunun katkısını sadece gol atıp atmadığına göre değerlendirmek mümkün değil ama bu da bir veridir neticede. Günümüzde Beşiktaş üzerine yapılan yorumlarda Bobo'nun ilk 11'de başlaması gerektiği söyleniyor. Bu fikre katılıp katılmadığım önemli değil. Bobo da elbet 11'de başlayabilir. Ancak Bobo'yu 11'de başlatmanın, yedekten gelip gol atan tek oyuncuyu yani elimizdeki tek ciddi kozu, maçın başında oynadığımız anlamına geldiğini de yadsıyamayız. Bu bir tercihtir ve üzerinde düşünülmesi gerekir. Bobo-Nobre hücum hattıyla başlanılan bir maçta eğer kilidi açamıyorsak hangi kozu sahaya süreceğimiz belirsiz. Bu bağlamda Yusuf Şimşek'in - her ne kadar iyi oynamıyor da olsa- 70. dakikada saha kenarında tozluklarını düzeltmesi beni mutlu eder. Neticede Yusuf, Türkiye ligi için oyunuyla olmasa bile, ismiyle her takım için bir tehdittir. Bir futbol takımı tüm kozlarını, maçın başında sahaya sürmez. Sürerse bir aksilik halinde gidişatı değiştirmesi mümkün olmaz. Neticede taraftarın 30. dakikada Bobo Bobo tezahüratı yaptığını biliyoruz. Bobo'nun 11'de başladığı bir maçta kim için tezahürat yapacağı, kimden gelip maçı çevirmesini isteyeceğini bilemiyoruz. İşte sırf bu yüzden bile Bobo/Nobre ikilisinden birinin yedek kulübesinde oturması önemlidir. Ben Bobo yedek otursun, iş sıkışınca girsin demiyorum. Gerekli strateji üretilmişse Bobo-Nobre beraber de başlayabilir. Ancak Bobo-Nobre ikilisini düşleyenlerin bu stratejiyi ne kadar önemsediklerinden emin değilim. Ancak Mustafa Denizli gibi bir hocanın (iyi-kötü demiyorum, oyunu satranç hamleleri gibi yorumlayan bir teknik direktörün) bu hesabı da yaptığından eminim. O yüzden Bobo/Nobre kullanımına eleştirel gözle bakmıyorum...